|
Захад колера рубіна
|
|
па Твардоўскаму
|
Пустэча сумная й бязводдзе,
Дзе ў развалінах сівер
Шпуняецца пылом халодным
У вочы, нібы люты зьвер,
Дзе ў мінулым цэнтры песьня
Адна ўночы да ваколіц
Грыміць, бубніць, шкрабе па жэсьці,
Вайной парватая да болю.
І на прашпэкце ці пасёлку,
Паміж руінаў што прылёг,
Ручныя ўцекачоў дзвюхколкі
Грымяць па вуліцы старой.
|
|
